چهارراه

قطرات آبی که به شیشه جلوی ماشین خورد مرا به خود آورد، شیشه را پایین کشیدم و صدا زدم:

«نمی‌خواد شیشه رو پاک کنی».

پسرک بدون اینکه نگاهم کند به کارش ادامه داد. دوباره گفتم:

«پول همراهم نیست پسرجون.»

درحالی که شیشه را پاک می‌کرد با غیظ گفت:

« نترس مهمون من.»

گفتم:«چند سالته؟ کلاس چندمی؟»

گفت: «نمی‌دونم، مدرسه نمی‌رم.»

آمد کنار پنجره ایستاد. با حالتی جدی گفت:«شیشه عقبم پاک کنم؟»

گفتم: «نه نمیخواد، گفتم که پول همرام نیست.»

با اینکه میخواست ادای آدم بزرگها را دربیاورد، اما حالت چشمهایش معصومیت خاصی به صورت سیاه و نشسته‌اش داده بود. آرام گفت: «عمو! چیزی نداری بخورم.»

از داشبورد بسته بیسکوییت نصفه‌ای بیرون آوردم با شرمندگی گفتم: «فقط همین رو دارم.»

بیسکوییت را گرفت و خندید. گفت: «ببرم با خواهرم بخورم.»

بدون خداحافظی رفت. تا آن سوی خیابان با چشم دنبالش کردم. از بوق ماشین عقبی تکان خوردم. چراغ سبز شده بود.